[EXO] The Lycan : Chapter 10 CUT (HUNHAN)

“อ๊ะ! นี่! จะทำอะไรน่ะ หยุดเลยนะ! ไอ่เด็กทะลึ่ง!”

คนดื้อไม่คิดจะฟังเสียงร้องห้ามจับเอวบางให้พลิกกลับมานอนหงายก่อนจะค่อยๆลากมือสากไปตามหน้าท้องเรียบสวย ไล่กดจูบเบาๆไปตามผิวเนื้อนวลเนียน กายบางสะดุ้งเล็กน้อย ไม่สามารถมองเห็นได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างภายใต้ผ้าห่มผืนหนา และก็อายเกินกว่าที่จะดึงมันออกไป ทำให้ตอนนี้มองเห็นเพียงแค่ผืนผ้าสีขาวที่กำลังขยุกขยิกไปมาและเสียงดูดผิวเนื้อที่ดังมาให้ได้ยินเป็นระยะๆชวนให้ใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยความเขินอาย ความรู้สึกวาบหวิวเริ่มก่อตัวขึ้นช้าๆยามสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนอันอ่อนนุ่มที่กำลังวนเวียนอยู่รอบๆแอ่งสะดือ

“อื้อ...ซ.. เซฮุน..” ครางผะแผ่วไปกับสัมผัสหวานละมุนพาให้สติกระเจิง สมองขาวโพลนไปหมด เหลือเพียงแต่อารมณ์ซาบซ่านที่ถูกปลุกปั่น นิ้วมือเรียวจิกเล็บลงไปบนหมอนเพื่อระบายอารมณ์เสียว

“อ๊ะ! เซฮุน... อย่านะ ไม่เอา! อื้อ!” เสียงเล็กร้องขึ้นทันทีเมื่อรู้สึกได้ว่ากางเกงนอนตัวสั้นถูกรูดลงไปตามเรียวขาและถอดออกไปแล้ว ตอนนี้ไม่มีอาภรณ์ชิ้นใดปิดกั้นระหว่างร่างกายขาวนวลกับสายตากรุ้มกริ่มของคนที่อยู่ใต้ผ้าห่มอีกต่อไป เซฮุนเลิกผ้าห่มขึ้นและสะบัดมันไปให้พ้นทาง ทำให้ร่างบางเห็นอะไรต่อมิอะไรอย่างชัดเจน ดวงตาคู่สวยปิดแน่นพร้อมกับขาเรียวที่หนีบเข้าหากันด้วยความกระดากอาย

“อายหรอครับ? นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเราสักหน่อยนะ...” ยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูพร้อมกับขบมันเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว สายตาหวานเยิ้มค่อยๆหันมามอง ทำเอาร่างสูงยิ่งทนไม่ไหวต้องบดเบียดริมฝีปากหวานนั่นอีกครั้ง อาศัยช่วงที่ร่างบางเผลอดันขาเรียวให้อ้าออกกว้างพร้อมกับส่งมือหนาเข้ากอบกุมส่วนอ่อนไหวที่เริ่มแข็งขืนขึ้นมาเล็กน้อยจากการเล้าโลมเมื่อครู่ กายบางสะดุ้งแอ่นกายเข้าหามือร้อนๆทันทีทั้งที่ปากยังประกบกันแนบแน่น

“อื้อ…อึ่ก...” ร้องประท้วงในลำคอเบาๆจนริมฝีปากหยักยอมผละออกมา

“อ๊า!.. ไม่เอา พ..พอแล้ว...” ปากบอกให้หยุดแต่ร่างกายกลับบิดเร้าเมื่อมือหนาเร่งเร้ารูดจังหวะขึ้นลงตามความยาว ปัดป่ายนิ้วหัวแม่มือไปมาบนส่วนปลายจนมันแข็งเกร็ง น้ำสีขุ่นเริ่มปริ่มตรงส่วนหัวยิ่งทำให้มือหนาขยับได้ง่ายขึ้น เรียกเสียงครางกระเส่าได้เป็นอย่างดี ขาเรียวอ้าให้กว้างขึ้นโดยอัตโนมัติเพื่อตอบสนองต่อความต้องการของตนเอง

“ไหนบอกพอไง... ชอบก็บอกมาสิครับคนดี..” ส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้อีกคนขณะที่มือก็ทำหน้าที่ไปด้วย เร่งจังหวะเร็วบ้างช้าบ้างพาให้คนด้านล่างคลุ้มคลั่ง มือเล็กปัดป่ายไปมาอย่างต้องการที่ระบาย สุดท้ายก็ได้แต่จิกผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ เหงื่อซึมชื้นทั่วหน้าผากมน ช่างเป็นภาพอันยั่วยวนนัก

ก้มลงขบเม้มสร้างรอยบนลำคอระหงส์ ไล้ลงมาตรงหัวไหล่มนที่ถูกพันธนาการด้วยผ้าพันแผลสีขาวสะอาด กดจูบบางเบาเหมือนต้องการขับไล่ความเจ็บปวดให้พ้นไป บรรจงกดจูบตามผิวขาวนวล ลงมาเรื่อยๆจนถึงแผ่นอกบางที่กระเพื่อมถี่ ลิ้นร้อนเลียวนรอบติ่งไตสีสวยเพื่อตักตวงความหวานดั่งเค้กเพิ่งอบใหม่ กดจูบดูดเม้มหยอกล้อจนมันแข็งขืน พร้อมกับส่งมือไปบีบคลึงอีกข้าง

“ย...อึ๊ก.. เซฮุนนา..อา” ใบหน้าหวานเชิดขึ้น เสียงนุ่มหวีดครางไม่หยุดปาก เป็นสัญญาณบอกว่าคนตัวเล็กคล้อยตามกับสัมผัสที่เขามอบให้ขนาดไหน มือหนาปัดป่ายผ่านผิวเนื้อเนียนอันน่าคิดถึง บีบเค้นสะโพกอิ่มเบาๆขณะลดริมฝีปากลงมาเรื่อยจนถึงหลุมสะดือ กายบางกระตุกวาบ รู้สึกเสียวซ่านบริเวณท้องน้อยแต่ก็ยอมแอ่นกายขึ้นเพื่อที่จะรับสัมผัสได้อย่างเต็มที่ขึ้นไปอีก ลิ้นร้อนขยับต่ำลงไปอีกจนจวนจะถึงส่วนต้องห้าม เสียงเล็กถึงได้ร้องออกมา

“อ๊ะ... อย่านะเซฮุน ตรงนั้นมัน... อ๊าห์!!!” ร่างบางพยายามร้องห้ามแต่ก็สายเกินไป แกนกายร้อนของคนตัวเล็กถูกส่งเข้าโพรงปากอุ่นทีเดียวจนมิดทำเอาเสียงหวานร้องลั่น จิกเล็บลงบนผ้าปูแน่นเมื่ออารมณ์และความต้องการภายในกายยิ่งถูกกระตุ้นให้สูงขึ้นไปอีก ลิ้นร้อนไล้เลียตั้งแต่โคนจรดปลาย เกี่ยวกระหวัดกับแกนกายเล็กพร้อมกับขยับหัวขึ้นลงตามความยาว แกล้งดูดแรงๆตรงส่วนหัวจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบน่าอาย มือข้างที่ว่างอยู่บีบคลึงลูกกลมกลึงสองลูกที่อยู่ถัดลงไปยิ่งนำพาความกระสันมาให้

“อะ...อ๊ะ...อ๊ะ! ซี๊ดดดด” ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเปล่งเสียงร้องครางไม่เป็นภาษา ฟันคมที่ครูดไปมายิ่งทำให้คนด้านใต้แทบคลั่ง เผลอขยับสะโพกตอบรับจังหวะกับลิ้นร้อน มือบางเปลี่ยนมาขยุ้มกลุ่มผมสีเงินพร้อมกับเด้งกายสวนให้แท่งร้อนเข้าไปได้ลึกยิ่งขึ้น คนตัวสูงไม่แม้แต่จะแสดงท่าทีรังเกียจแต่กลับเร่งเร้าจังหวะให้หนักหน่วงยิ่งขึ้นจนคนใต้ร่างแทบสิ้นสติ มือคอยประคองและรูดขึ้นลงรัวเร็วพร้อมกับริมฝีปากร้อนที่ปรนเปรอจนกายบางรู้สึกซาบซ่านไปด้วยแรงอารมณ์

“อ๊า! เซฮุน...พ...พอแล้ว..ม...มันเสียว”

ร่างสูงไม่สนใจในคำท้วงนั่น เงยหน้าขึ้นมาสบตากับดวงตาหวานเยิ้มขณะที่ปากและลิ้นก็ทำงานไปด้วย ลู่หานที่มองเห็นภาพหัวทุยๆที่ขยับขึ้นลงอยู่เบื้องล่างก็ยิ่งรู้สึกเหมือนถูกกระตุ้นอารมณ์อย่างหนัก

“อ๊ะๆๆ! ม...ไม่ไหวแล้ว เซฮุน! ถอยออกไปก่อน อา!” มือบางเริ่มเปลี่ยนจากการขยุ้มมาเป็นผลักออกไปเบาๆเมื่อรู้สึกว่าตนเองใกล้ถึงจุดหมายรำไรแต่อีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะยอมถอยออกไปเลยแม้แต่น้อย

“ปล่อยออกมาสิครับ ผมอยากรับทุกอย่างที่เป็นของพี่...” เสียงทุ้มเอ่ยเร้าก่อนจะปฏิเสธมือเล็กๆนั่นและก้มลงครอบครองแกนกายร้อนระอุไว้ในปากแล้วรูดขึ้นลงรัวเร็วอีกครั้ง จงใจละเลงลิ้นบนส่วนปลายเพื่อเร่งให้อีกคนปลดปล่อยออกมา มือหนาเองก็ช่วยด้วยอีกแรง

“อ่ะ!...อย่านะ! ไม่! อ๊ะ..อ๊าห์!!!!” เล็บจิกลงไปบนกลุ่มผมสีเงินแน่นก่อนจะกระตุกกายปล่อยน้ำคาวขุ่นเข้าไปในโพรงปากของร่างสูงที่รอรับไว้อยู่แล้ว ปากหยักรูดขึ้นลงเบาๆอีกสองสามทีเพื่อรีดเอาน้ำรักออกมาให้หมดทุกหยาดหยดก่อนจะกลืนมันลงคออย่างไม่นึกรังเกียจ

“แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...” ร่างกายสวยทิ้งตัวนอนหอบหายใจสิ้นเรี่ยวแรงกับผืนเตียง เซฮุนจูบขมับบางเบาๆแทนคำปลอบโยน

อ่านต่อได้ที่ https://my.dek-d.com/holic-magician/writer/view.php?id=1132761